لابیگری، رقابت های پنهان، معین تکلیف رئیس شورا و انتخاب شهردار - فروش برتر

وقتی هیچ کدام از گروه های سیاسی فعال در سطح شهر تهران نتوانستند اکثریت کامل اعضا را در انتخابات به دست آورند معلوم بود که سرنوشت آینده شورا در بسیاری از مواقع دستخوش فراز و نشیب هایی خواهد شد.

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرنگاران، هرچند که تعداد منتخبین اصولگرا در شورای چهارم، بر تعداد اصلاح طلبان این دوره فزونی دارند اما این مانع از آن نخواهد شد تا دوستان اصولگرا برای به دست آوردن پست ریاست شورا به لابیگری دست زنند.

این روزها هرچند که در فضای رسانه ای کشور موضوع انتخاب شهردار، بیشتر از هرچیز دیگر مطرح می گردد و اسامی افرادی نیز به عنوان گزینه های شانزدهمین شهردار تهران دهان به دهان و محفل به محفل می چرخد، اما در نهان اصلی ترین موضوع قبل از انتخاب شهردار، انتخاب ریاست چهارمین شورای شهر مهمتر است و این موضوعی است که نسبت به آن غفلت هایی صورت گرفته است.

رقابت برای تصاحب یک جایگاه!

ریاست شورای شهر همواره خبرساز و موضوعی مهم بوده است، در دوره اول اعضای یک دست جریان اصلاحات، نتوانستند این موضوع را به راحتی بین خود حل نمایند و تا آخرین روزی که شورا منحل شد، دعوا و اختلافات فی مابین دوزدوزانی، خسروی و عطریان فر ادامه داشت و دوزدوزانی که در پی یک حرکت کودتامانند از ریاست شورا برکنار شده بود، خود را عضو همواره رئیس می دانست و هرگز نسبت به تصمیمات شورا و خسروی تمکین نکرد!

در دوره دوم و سوم، ریاست چمران بر شورا، با حاشیه های کمتری روبه رو بود و او توانست این ده سال را با آرامش طی کند اما این روزها و با افزایش اعضای شورا از 15 نفر به 31 نفر، معین شده است که باد به نفع چمران موافق نمی وزد، چرا که جایگاه ریاست شورا این روزها هواداران زیادی بین هردو طیف اصول گرا و اصلاح طلب شورا پیدا کرده است.

سروری، طلایی و چمران از طیف اصول گرایان، حقانی و مسجدجامعی از طیف اصلاح طلبان افرادی هستند که نگاهشان را به این جایگاه معطوف کرده اند و برای تصاحب آن لابی کردن های شان را شروع کرده اند.

در آنالیز آماری طیفهای جدید الورود به شورای شهر نشان می دهد، که چمران بخت رئیس شدنش در هاله ای از ابهام واقع شده است و اعضای جدید معتقدند ده سال ریاست برای چمران فرصت مناسبی بوده و اینک باید جایش را به فرد دیگری بدهد که میان طیف اصول گرایان، سروری و طلایی از موقعیت بهتری برای تکیه زدن به جایگاه ریاست برخوردار هستند و رئیس شدنشان به قدرت لابی کردنشان بستگی دارد. البته در این میان اصلاح طلبان از شانس کمتری بهره مند هستند و به نظر می رسد که در این میدان بازنده باشند اما به هرحال آنها از لابی کردن و کوشش برای جذب اعضای جدید کوتاه نخواهند آمد.

شهردار شانزدهم کیست؟

اما مهمترین موضوعی که بعد از برگزاری انتخابات، در جامعه و فضای رسانه ای مطرح شده و می گردد، معین شانزدهمین شهردار پایتخت پس از پیروزی انقلاب اسلامی است. عده ای فکر می نمایند با شکست قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری، دوره شهردار بودن وی نیز به سر آمده و او باید خیابان بهشت را ترک کند، درحالی که اقدامات صورت گرفته در شهر تهران و تمایل اکثریت اعضای قدیمی شورا به ماندن او در شهرداری، کفه ترازو را برای قالیباف نسبت به دیگر رقبا سنگین تر می نماید.

مطرح شدن برخی از اسامی برای شهرداری تهران، به خصوص اسامی اصلاح طلبان را در واقع می توان یک شوخی و کوشش برای مطرح کردن برخی ها دانست، والّا وزن 18نفره اصول گرایان این اجازه را نخواهد داد که یک فرد اصلاح طلب به عنوان شهردار تهران برگزیده گردد و حتی لابی کردن آنها برای این موضوع نیز فایده ای نخواهد داشت.

مطرح شدن نامهایی همچون محسن هاشمی، معصومه ابتکار، محمد بهشتی، رضا اردکانیان، حبیب الله بیطرف، مرتضی حاجی و محمد ستاری فرکه از اردوگاه اصلاح طلبان هستند بیشتر از آنکه رنگ حقیقت به خود بگیرد، در واقع کوششی است برای اصلاح طلبان شورا، و مطرح شدن این نامها، عملاً پیغام و سیگنالی به اصول گرایان است که به ما امتیاز بدهید تا به شهردار مورد نظرتان رأی بدهیم. اصلاح طلبان خودشان خوب می دانند شرایط و فضای سیاسی شورا این فرصت را به آنها نخواهد داد که شهردار مورد نظرشان را بر مسند شهرداری بنشانند اما نیک می دانند که اصول گرایان برای رأی آوری پرقدرت شهردار مورد نظرشان، به رأی اصلاح طلبان احتیاج دارند و به همین خاطر است که اصلاح طلبان در یک صف بندی ظاهری می خواهند تا اصول گرایان را پای میز مذاکره و معامله سیاسی بکشانند. اینکه تا چه حد بتوانند در این نقشه خود پیروز باشند را باید به انتظار 13 شهریور بنشینیم!

اما از طرف دیگر هرچند که تعدادی از اصول گرایان به رهبری مرتضی طلایی، تمایل به ابقای قالیباف دارند و برای این مهم کوشش و لابیگری هم می نمایند و حتی جلساتی هم با مختاباد و دنیامالی نیز داشته اند تا آنها را به سمت قالیباف بکشانند، اما برخی از اصول گرایان که از طیفهای مخالف شهردار فعلی هستند، می خواهند نامزد مورد نظرشان شهردار تهران گردد و نامهایی همچون بذرپاش و فتاح را مطرح می نمایند. به هرحال رقابت پنهان و علنی اعضای دوره چهارم هرچه باشد روز 13 شهریور به بار خواهد نشست و افکار عمومی خواهند دید که شانزدهمین شهردار تهران چه کسی خواهد بود که کلید پایتخت را در دست خواهد گرفت.

گزارش از: فرهاد خادمی، بخش اجتماعی خبرنگاران