پرونده عجیب کشتی دولگوف پس از 10 سال بسته شد - فروش برتر

به گزارش بی بی سی، در هوای ابری و مه گرفته یک بعد از ظهر در ماه آوریل، کشتی بدقواره آندری دولگوف با بدنه زنگ زده اش در آب های مواج اقیانوس ناامیدانه برای فرار کوشش می کرد. یک شناور گشت دریایی کاملا مسلح در حال تعقیب آن ها بود و کشتی و خدمه اش شانس زیادی برای گریز نداشتند. در حالی که یک پهباد و یک هواپیمای تجسسی هم در آسمان چرخ می زدند، شناور نیروی دریایی اندونزی به سرعت خودش را به کشتی در حال فرار رساند و آن را متوقف کرد تا دامی که ماه ها پهن نموده بود را جمع کند. خدمه کشتی آندری دولگوف همگی تسلیم شدند.

باور این که یک کشتی زهوار در رفته و زنگ زده این همه مدت تحت تعقیب بوده، سخت به نظر می رسد. آندری دولگوف و خدمه اش بار ها پیروز شده بودند از دست ماموران بگریزند و گیر کشتی هایی که برای تعقیب شان به اقیانوس فرستاده می شدند نیفتند.

آندری دولگوف یا اس تی اس-50 و یا آن طور که خودشان دوست داشتند صدایش نمایند، سی بریز 1 (Sea Breez 1)، مدت ها بود با ارزش ترین منابع زندگی در اقیانوس ها، یعنی ماهی های را غارت می کرد. بخشی از یک شبکه جرایم سازمان یافته بین المللی که خطوط مبهم و ناتعیین حقوق دریایی از یک طرف و فساد مقامات از سوی دیگر در شکل گیری و رشد آن موثر بوده است.

عملیات توقیف این کشتی و خدمه اش، نتیجه ماه ها همکاری بین المللی میان پلیس و مقام های نیروی دریایی بود. یک عملیات کارآگاهی پر زحمت به همراه ردیابی ماهواره ای که ارزش تبدیل شدن به یک فیلم تریلر جاسوسی را دارد.

آندریاس آدیتیا سلیم، یکی از اعضای کارگروهی که از سوی ریاست جمهوری اندونزی برای به دام انداختن کشتی آندری دولگوف تشکیل شد، می گوید: کاپیتان و خدمه کشتی بعد از دستگیری شوکه شده بودند. سعی داشتند بگویند، چون یخچال و بقیه قسمت های کشتی خراب است، ماهی صید نمی نمایند.

بعد از به دام انداختن کشتی در دهانه تنگه مالاکا که یکی از راستا های اصلی رفت و آمد کشتی ها میان شبه جزیره مالایا و جزیره سوماترا در اندونزی به حساب می آید، مقام های نیروی دریایی این کشور وارد کشتی شدند و 600 تور ماهی گیری پیدا کردند که در صورت پهن شدن روی آب مسافتی تقریبا 29 کیلومتری را پوشش می دادند.

این تعداد تور به سرنشینان کشتی اجازه می داد در هر صید نزدیک به 6 میلیون دلار ماهی بگیرند و آن ها را به شکل غیرقانونی به ساحل ببرند تا یا در بازار سیاه و یا به شکل مخلوط با صید های قانونی به فروش برسند. ماهی هایی که در نهایت از قفسه فروشگاه ها، رستوران ها و سفره مردم سردر می آورند.

کیتی سینت جان گلو، متخصص زیست شناسی دریایی از دانشگاه ساوتهمپتون می گوید: نزدیک به 20 درصد از صید ماهی در سراسر دنیا به شکل غیرمجاز و بدون نظارت قانونی صورت می گیرد و گزارش نمی گردد. اتفاقی که پیغامده هایی گسترده به همراه دارد و ضربات سنگینی به جمعیت گونه های مختلف ماهی، صنعت ماهی گیری و اعتماد مصرف نمایندگان وارد می نماید. اگر صید غیرمجاز ماهی می تواند در نهایت به افت جمعیت ماهی ها منجر گردد، معیشت صیادان در سراسر دنیا هم تحت الشعاع قرار خواهد گرفت.

بنابر تخمین ها، آندری دولگوف طی نزدیک به 10 سال فعالیت غیرقانونی، نزدیک به 50 میلیون دلار ماهی از اقیانوس ها صید نموده. با در نظر دریافت درآمد حاصله از این راه، به راحتی می توان فهمید چرا ماهی گیری غیرقانونی به کسب و کاری وسوسه انگیز برای سازمان های تبهکار تبدیل شده است.

آلیستیر مک دانل، یکی از اعضای تیم جرایم مرتبط با شیلات در اینترپل که به هماهنگی عملیات توقیف آندری روبلوف یاری کرد، می گوید: این کشتی ها در آب های آزاد که خارج از حوزه اختیارات کشور ها هستند، فعالیت می نمایند. این موضوعی است که تبهکاران از آن سوء استفاده می نمایند.

اما تاثیر این سوءاستفاده، فقط فراهم کردن فرصتی برای کسب درآمد تبهکاران نیست و علاوه بر آن فساد ماموران دولتی، کلاهبرداری، پولشویی و برده داری را هم شامل می گردد. بسیاری از خدمه این کشتی ها نیروی کار اجباری هستند که اغلب هزاران کیلومتر دورتر از خانه های خود در یک کشتی روی دریا حبس شده اند.

علاوه بر این، تاثیرات زیست محیطی هم وجود دارند. متیو کامیلری، رییس بخش شیلات در سازمان خوار و بار دنیای می گوید: صید غیرمجاز تهدیدی عظیم برای ماهیگیری پایدار به حساب می آید. علاوه بر این تجهیزات ماهیگیری مورد استفاده آن ها می تواند به شدت به اکوسیستم های آسیب پذیر از جمله صخره های مرجانی آسیب وارد کند. به همین دلیل جامعه بین المللی برای مبارزه با آن به شدت کوشش می نماید.

آندری دولگوف از ابتدا برای صید غیرمجاز استفاده نمی شد. این کشتی 54 متری در سال 1985 برای صید ماهی تن در کارخانه های کشتی سازی کاناساشی زوسن واقع در بندر خوش منظره شمیزو در ژاپن، در سایه آتشفشان کوه فوجی ساخته شد.

این قایق 570 تنی سال ها با اسم شینسی مارو شماره 2 با پرچم ژاپن در اقیانوس های اطلس و هند برای شرکت غذا های دریایی ژاپنی موسوم به مارو ها نیچیرو کار می کرد.

بعد از 1995 این کشتی ظاهرا بین چند شرکت دست به دست شد و مدتی با پرچم فیلیپین و با نام سان تای 2 فعالیت کرد. در 2008 به ناوگان شیلات جمهوری کره پیوست و آنجا هم در طول یک سال به خدمت دست کم 4 کمپانی مختلف درآمد.

با وجود این که گمان می رود این کشتی 10 سال به شکل غیرقانونی به صید ماهی مشغول بوده، اما اولین بار در اکتبر 2016 بود که توجه مقامات را در سطح بین المللی به خود جلب کرد، وقتی مسئولان چینی آن را در حال تخلیه دندان ماهی هایی که به شکل غیرقانونی صید نموده بود، پیدا کردند. این کشتی آن موقع دیگر آندری دولگوف نام داشت و با پرچم کامبوج برای یک کمپانی که در کشور بلیز در آمریکای مرکزی به ثبت رسیده بود، کار می کرد. یک سال پیش از آن در نزدیکی ساحل پونتا آره نا، در منتهی الیه جنوبی منطقه پاتاگونیا در شیلی از این کشتی عکس گرفته شده بود که نشان می داد در اقیانوس منجمد جنوبی در حال ماهیگیری بوده است.

اما پیش از این که مسئولان چینی بتوانند دست به اقدامات بیشتری بزنند، کشتی و خدمه اش به آن سوی اقیانوس هند گریختند. این بار، اما آندری دولگوف در فهرست کشتی هایی نهاده شد که به شکل غیرمجاز، گزارش نشده و بدون نظارت های قانونی ماهی صید می کردند. به این ترتیب به خدمه کشتی اجازه ورود دوباره به جمهوری موریس داده نشد.

در ژانویه 2017، کشتی با نام سی بریز 1 و با پرچم کشور توگو فعالیت می کرد. کمی بعد توگو ثبت این کشتی را لغو کرد. با این حال کشتی از بندری به بندری دیگر می رفت و نامش را هم به آیدا تغییر داد. به منظور پنهان نگه داشتن هویت کشتی، خدمه در بندر ها مدارک جعلی ارائه می دادند. بر اساس این مدارک کشتی دست کم به 8 کشور مختلف از جمله توگو، نیجریه و بولیوی تعلق داشت.

مک دانل می گوید: این یک تاکتیک رایج است. آن ها با دستکاری پیاپی ثبت کشتی خود مرتکب جرم جعل هویت می شوند. وقتی یک کشتی بیش از 320 کیلومتر از ساحل فاصله دارد، فقط در حوزه اختیارات کشور محل ثبت خود قرار می گیرد. اما این کشتی ها ادعا می نمایند به کشور هایی تعلق دارند که قوانین شیلات آن ها شامل چنین چیزی نمی گردد و تابع هیچیک از پیمان های بین المللی در این زمینه نیستند.

کشتی های ماهیگیری غیرمجاز هم به طور مرتب پرچم شان را تغییر می دهند و خود را متعلق به کشور های معرفی می نمایند که ثبت آن ها را لغو نموده اند.

در نهایت در فوریه 2018 مقامات پیروز شدند این بار در بندری در ماداگاسکار جلوی آندری دولگوف را بگیرند. کاپیتان این کشتی که گفته میشد اس تی اس-50 نام دارد، مدارک جعلی و شماره سازمان بین المللی دریانوردی (آی ام او) دروغین ارائه داده بود. این شماره به کشتی هایی داده می گردد که یک اندازه تعیین عظیم تر هستند.

اما کشتی و خدمه اش دوباره پیروز به فرار شدند هرچند این بار از خود ردی به جای گذاشتند. این کشتی به یک سیستم ترانسپوندر اتوماتیک مجهز بود که برای جلوگیری از برخورد کشتی ها به یکدیگر در دریا به کار می رود. سیگنال های موقعیت مکانی که سیستم شناسایی اتوماتیک یاای آی اس (AIS) ارسال می نماید، توسط تجهیزات رادیویی و ماهواره ها قابل دریافت هستند.

اما یک مشکل وجود داشت. وقتی مسئولان شماره ای آی اس این کشتی را به سیستم خود وارد کردند، با چندین موقعیت مکانی در نقاط مختلف دنیا روبرو شدند. سیستم به طور همزمان این کشتی را در ساحل جزایر فالکلند، فیجی و نروژ نشان می دهد که کیلومتر ها از هم فاصله داشتند.

چارلز کیلگور در آن موقع تحلیلگر ارشد شیلات در شرکت غیرانتفاعی بریتانیایی اوشن مایند بود که در زمینه تجزیه و تحلیل داده های کشتی ها در دریا فعالیت می نماید. او می گوید: آن ها با دستکاری در سیستم شناسایی اتوماتیک، هویت خود را پنهان می کردند. این تکنیکی بود که باعث می شد آندری دولگوف به طور همزمان در 100 موقعیت مکانی مختلف ظاهر گردد.

اما کمی بعد آندری دولگوف در آب های موزامبیک و ساحل ماپوتو، پایتخت این کشور رسما توقیف و مدارک کشتی و پاسپورت خدمه از آن ها گرفته شد. یک تیم تجسس در کشتی تجهیزات ماهی گیری و مدارک ثبت جعلی پیدا نموده بود. اما پیش از این که بازپرسی به مراحل بعدی برسد، ان ها باز هم از چنگ مسئولین فرار کردند.

اما این بار کیلگور و تیمش زمان و مکان دقیق آندری دولگوف را می دانستند. وقتی کشتی در ساحل ماپوتو لنگر انداخته بود، با استفاده از یک ماهواره تصاویر راداری آن را ثبت کردند و توانستند دریابند کدام یک از راستا هایی که روی سیستم شناسایی اتوماتیک دیده می گردد، راستا حرکت حقیقی کشتی است. تیم اوشن مایند برای این منظور از عکس برداری ماهواره ای مادون قرمز هم استفاده کرد. سیستمی که به آن ها اجازه می داد در طول شب کشتی های ماهیگیری را به وسیله نورشان ردیابی نمایند.

در این میان یک کشتی متعلق به انجمن حفاظت از محیط زیست موسوم به سی شپرد (شبان دریا) - که همراه با مسئولان شیلات سایر کشور های آفریقایی در عملیاتی مشترک در تانزانیا شرکت داشت- تعقیب و گریز را ادامه داد. این کشتی به دستور نیروی دریایی تانزانیا چندین روز آندری دولگوف را به سمت جمهوری سیشل تعقیب کرد و با فرستادن تصاویری که با پهپاد از این کشتی می گرفت در تایید هویت آن نقشی اساسی داشت. اما از آنجایی که آن ها مجوز ورود به کشتی در خارج از آب های تانزانیا را نداشتند، در نهایت مجبور شدند دست از تعقیب بردارند.

کیلگور و تیمش هر چهار ساعت یک بار اطلاعات تازه ای از موقعیت مکانی کشتی ماهیگیری در حال فرار را در اختیار اینترپل می گذاشتند. آن ها با استفاده از سرعت و جهت حرکت کشتی، راستا احتمالی آن را پیش بینی می کردند.

بیشتر کشور ها تمایلی به تعقیب و توقیف کشتی هایی که فعالیت غیرقانونی می نمایند ندارند. جدای از دردسر های قضایی، این مصادره ها هزینه هم دارد. این کشتی ها که اغلب به خوبی از آن ها نگهداری نشده، می توانند محیط را آلوده نمایند و معمولا احتیاج به تعمیر دارند. علاوه بر این صید ماهی آن ها باید به روشی ایمن امحا گردد و خدمه شان هم به کشور های خود بازگردانده شوند.

خوشبختانه آندری دولگوف به سمت اندونزی در حرکت بود، یکی از معدود کشور هایی که نسبت به ماهیگیری غیرمجاز به شدت سختگیر است. از سال 2014 در این کشور 488 کشتی ماهیگیری غیرمجاز توقیف و سرنگون نموده است.

اما وقتی کشتی به تنگه مالاکا رسید، سیگنال های ماهواره ای سیستم شناسایی اتوماتیک آن در میان انبوهی سیگنال دیگر گم شد. به این ترتیب نیروی دریایی اندونزی برای تخمین مکان احتمالی کشتی مجبور بود به محاسبات صورت گرفته با استفاده از اطلاعات کیلگور و تیمش تکیه کند. آن ها یک شناور گشت ساحلی به نام کی آر آی سیمئولوئه 2 را برای توقیف آندری دولگوف فرستادند.

مک دانل می گوید: در 72 ساعت خاتمهی، خواب به چشم هیچ کس نیامد.

اما با نزدیک تر شدن آندری دولگوف، شناور گشت دریایی و ایستگاه های گارد ساحلی مستقر در خشکی سیگنال های سیستم شناسایی اتوماتیک آن را دریافت کردند و پیروز شدند مکان دقیقش را ردیابی نمایند. وقتی هویت کشتی تایید شد، سیمئولوئه 2 از ساحل جنوب شرقی جزیره وه - که با نام سابانگ هم شناخته می گردد- مسافتی 95 کیلومتری را به دنبال آن رفت و به کاپیتان دستور توقف داد.

کاپیتان کشتی و 5 افسر دیگر آن اهل روسیه و اوکراین بودند. بقیه خدمه هم اندونزیایی بودند و بعدتر ادعا کردند نمی دانستند کشتی به شکل غیر قانونی ماهیگیری می نموده است.

کاپیتان کشتی، یک شهروند روس به نام الکساندر ماتویف بود که به جرم ماهیگیری غیرقانونی به 4 ماه زندان و جریمه 10 هزار و 800 پوندی محکوم شد. سایر افسران کشتی که اهل روسیه و اوکراین بودند به کشور های خود بازگردانده شدند.

سوسی پودجیاستونی، وزیر وقت امور دریایی و شیلات اندونزی می گوید: بعد از انجام تحقیقات تعیین شد این کشتی از قوانین شیلات اندونزی سرپیچی نموده است. ماهیگیری غیرقانونی دشمن جوامع است و همه کشور ها باید برای از بین بردن آن همکاری نمایند.

اینترپل حالا به سازمان های اعمال قانون بعضی کشور ها در ردیابی تبهکارانی که آندری دولگوف را اداره می کردند، یاری می نماید. همین طور افراد و سازمان هایی که مدارک این کشتی را جعل و در پول شویی به آن یاری می کردند.

مک دانل می گوید: کار با توقیف کشتی به خاتمه نمی رسد. هنوز سوال های بی جواب زیادی وجود دارد. این سازمان ها بسیار متحد هستند و معمولا یا در درون خانواده ها اداره می شوند و یا کسب و کار هایی مشکوک هستند که در پوشش شرکت های قانونی فعالیت می نمایند. ما می خواهیم بفهمیم تبهکاران مدل کسب و کار خود را چگونه تنظیم می نمایند و چطور از ماهی پول در می آورند. آن ها تا همین اواخر می توانستند بدون هیچ مجازاتی فعالیت نمایند، اما اوضاع در حال تغییر است.

حالا آندری دولگوف خود در دستگیری تبهکارانی شبیه به آن هایی که زمانی اداره اش می کردند، نقش دارد. پودجیاستوتی، وزیر وقت امور دریایی و شیلات اندونزی تصمیم گرفت به جای سرنگون کردن این کشتی از آن در ناوگان حفاظت شیلات اندونزی استفاده کند. آندری دولگوف سمبل مبارزه این کشور با ماهیگیری غیرمجاز خواهد بود و این پیغام را به دزدان ماهی خواهد داد که جای زیادی برای پنهان شدن ندارند.