مواردی که نباید به فرد مضطرب بگوییم - فروش برتر

به گزارش خبرنگاران ،افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی در موقعیت هایی که معمولاً چنین احساسات شدیدی را در دیگران ایجاد نمی نمایند ، نگرانی ، احساس گناه ، شرم و وحشت را تجربه می نمایند.

احساس بی وقفه ترس و عدم اطمینان کنترل را کنترل می نماید ، و زندگی با یک اختلال اضطرابی را فوق العاده سخت می نماید.

اضطراب فقط برای افرادی که به آن مبتلا هستند سخت نیست ، بلکه برای دوستان و عزیزانشان نیز سخت است. این از هر دو طرف می تواند از نظر عاطفی مالیات داشته باشد و از نظر ذهنی طلبکار باشد.

وقتی کسی که دوستش دارید اضطراب دارد ، برنامه ریزی باید دقیق انجام گردد ، باید از شرایط خاص اجتناب گردد ، و از آنجا که احتیاجهای عاطفی می توانند روزانه تغییر نمایند ، گاهی اوقات برنامه ها باید تغییر دهند یا لحظه آخر کنار بگذارند.

متأسفانه ، اختلالات اضطرابی اغلب اشتباه درک می شوند. سخت است که در ذهن آنها بفهمید که چرا آنها همانطور که فکر می نمایند فکر می نمایند.

دانستن اینکه وقتی آنها رنج می برند چه باید گفت ، به همان اندازه سخت است و اگرچه کلمات شما معمولاً از یک مکان صمیمانه می آیند ، عدم درک می تواند باعث آسیب دیدگی بیشتر نظرات گردد تا مفید بودن.

برای جلوگیری از سر درگمی هر دو طرف ، یک راهنمای ساده زیر را در نظر بگیرید. در اینجا چند نکته آورده شده است که هرگز نباید به شخصی که با یک اختلال اضطراب دست و پنجه نرم می نماید ، بگویید.

• شما فقط اینجوری هستید

اختلالات اضطرابی مد روز نیستند. آنها فقط به طرز باورنکردنی شایع هستند - در حقیقت ، آنها شایع ترین بیماری روحی در ایالات متحده هستند که 40 میلیون بزرگسال از 18 سال به بالا را درگیر می نماید.

بگذارید این را کاملاً صریح و روشن بیان کنم: تشخیص اینکه بیماری روانی دارد مرسوم نیست. این به طرز غم انگیزی زیبا ، عاشقانه ، خیالی یا پر زرق و برق نیست. این یک جنگ خرد نماینده و دائمی برای رسیدن به وضعیتی است که حتی شبیه عادی بودن است.

با آغاز کم رنگ شدن بعضی از انگ های مربوط به بیماری روانی ، افراد بیشتری در خصوص مبارزات خود با این شرایط ناتوان نماینده بحث می نمایند.

علاوه بر این ، درمان اضطراب به عنوان یک فرایند فقط به آشفتگی و ایده های غلطی که منجر به ننگ بیماری روانی می گردد ، می افزاید.

• آرام باشید

اختلالات اضطرابی از این نظر ناتوان هستند که شما به راحتی نمی توانید آرام شوید. هیچ کس نمی تواند تحت فرمان آرام گردد ، به خصوص کسی که از اضطراب رنج می برد.

گفتن به آنها برای ایجاد آرامش فاقد اعتبار است و القا می نماید که آنها اختلال اضطراب خود را انتخاب می نمایند. بیماری های روانی انتخابی نیستند و باور کنید هیچ کس احساس نمی نماید که سطح اضطراب را فلج کند.

اگر آنها می توانستند آن را کنترل نمایند ، این کار را می کردند و گفتن آنها به آرامش فقط احساس ناامیدی و اضطراب بیشتری در آنها ایجاد می نماید.

• همه چیز خوب است

حتی درمورد هموطنان مضطرب اگرچه ، گفته می گردد که چنین لوازمی هایی پشتیبانی می نمایند ، اما کسی که در اضطراب قرار گرفته است ، احتمالاً به واژه های تسکین دهنده همانگونه که ممکن است امیدوار باشید واکنش نشان نمی دهد.

متأسفانه ، اضطراب یک دروغگوی ماهر است ، و بسیار خوب می تواند مبتلایان را متقاعد کند که دیگر هیچ چیز خوب نخواهد شد.

می توانید با گفتن اینکه اشکالی ندارد احساس آنها را احساس کنید همچنان دلگرم باشید.

• من می دانم ، من هم اضطراب دارم.

از یک طرف ، این درست است - اضطراب یک واکنش بیولوژیکی جهانی است. ترس و اضطراب فرایندهای طبیعی هستند که بخشی از زندگی هستند. ترس و اضطراب هم از ما محافظت می نمایند و هم به ما انگیزه می دهند. دانشجویی که نگران امتحان نباشد ، قصد انجام این کار را نیز نخواهد داشت. شما کمی نگرانی احتیاج دارید.

اما از طرف دیگر ، مقایسه اضطراب های طبیعی موقت خود با اضطراب های فراگیر و مزمن فردی که دارای اختلال اضطراب است ، مغالطه است. نگرانی های آنها شدیدتر است ، توانایی آنها در انجام کارهای روزمره زندگی را مختل می نماید و علائم آنها اغلب بدون یاری سخت است.