(عکس) 20 سال شادی برای یک گل - فروش برتر

فقط صفر ایرانپاک و حسین کلانی بیشتر از او در تقابل های پرسپولیس و استقلال گل زده اند که مهاجمان قابلی بودند و سابقه هر دوی آن ها به سال های دور برمی گردد. طی 4 دهه اخیر هیچ بازیکنی به اندازه مهدی هاشمی نسب در داربی گل نزده و این همه در حالی است که مهدی یک مدافع بود!

به جز آخرین گلش در داربی که پرحاشیه ترین گل او هم بود و برای استقلال به ثمر رسید، مهدی بقیه گل هایش در داربی را برای پرسپولیس و به عنوان یک مدافع به ثمر رساند. او بعد از 4 بار گلزنی مقابل استقلال از پرسپولیس جدا شد و به جمع آبی پوشان رفت تا روز نهم دی ماه 79 در خط حمله این تیم مقابل سرخپوشان قرار بگیرد و بعد از گلزنی مقابل عابدزاده جوری غش وضعف کند که هنوز هم خاطره اش در یاد همه باقی مانده باشد.

عکس های آن روز گویای همه چیز هستند؛ گویای مهم ترین روز از زندگی بازیکنی که می توانست روز های مهم تری هم بسازد، اما در سایه همین گل و همین کری های سرخابی خوابید و کم کم محو شد. او پرنده بی همتایی بود که به راحتی آب خوردن با ضربه سر گل می زد. سقف پرواز چنین پرنده ای باید خیلی بالاتر از این می بود که پرونده بازی های ملی اش را فقط با 27 بازی ملی و حضور در یک تورنمنت (جام ملت های 2000 لبنان) ببندد. اما او در هیاهوی انتقال از پرسپولیس به استقلال و در همهمه گلی که به تیم سابقش زده بود، گم شد.

او در مقدماتی جام جهانی 2002 بازیکن تیم بلاژویچ و شریک ناکامی او بود. در بازی با عربستان بلاژویچ با تأکید فراوان، مهار سامی الجابر را به مهدی سپرد، اما از ناحیه همین مهاجم 2 گل خورد تا همان مسابقه به آخرین بازی ملی هاشمی نسب تبدیل گردد. 4 سال بعد وقتی تیم ملی با برانکو به جام جهانی صعود کرد، مهدی دیگر بازیکن تیم ملی نبود. یحیی گل محمدی و سهراب بختیاری زاده که هر دو از هاشمی نسب عظیم ترند، در جام جهانی بازی می کردند و درست در همان روز ها مهدی با تیم عقاب در لیگ دسته دوم بازی می کرد.

او بعد از استقلال پله پله سقوط کرد و تبدیل به یک بازیکن معمولی در تیم های رده پایین شد. پاس، سایپا، عقاب، ابومسلم، پیغام مشهد و سیاه جامگان تیم های مهدی بعد از استقلال بودند که حضور در نیمی از آن ها به واسطه رفاقت با خداداد عزیزی برایش ردیف شد. مهدی تمام این تیم ها را چرخید، اما همانطور که خودش هم بار ها در مصاحبه هایش گفته، فوتبالش در همان استقلال تمام شده بود. او تا سال 1390 هم هنوز به عنوان بازیکن به میدان می رفت، البته بدون آنکه هیچ اثری از پرواز ها و گلزنی های دوران اوجش باقی مانده باشد.

درواقع او از دی ماه 79 به این سو، همچنان غرق شادی بعد از گل است؛ شادی برای گلی که زننده اش شماره 8 معروف پرسپولیس را خودخواسته از تن درآورده بود تا به استقلال برود و شماره معناداری را بر تن کند؛ شماره 20.

منبع: همشهری