دلیل خداحافظی خشایار اعتمادی از موسیقی چه بود - فروش برتر

به گزارش خراسان، خشایار اعتمادی معتقد است موسیقی پاپ نه تنها در این روزها، که از سال 95 دچار سکون شده است. او در این باره می گوید: اگرنظر واقعی من را می خواهید، موسیقی پاپ ما از سال 95 به بعد ساکن است. یعنی این موسیقی که ما طی این سال ها می شنیدیم، به لحاظ برگزاری و محتوایی، موسیقی قابل توجهی نبوده، به نوعی سکوت و سکون بوده و به نوعی، جنب وجوش مردم در موسیقی بوده است. یکی از دلایلی که باعث شد من از موسیقی خداحافظی کنم، این بود که به این موسیقی پاپ که رایج شده بود، دیگر اعتقادی نداشتم.

این خواننده درباره این نوع موسیقی این طور شرح می دهد: موسیقی و کارهای هنری باید ساختاری برای فرهنگ سازی اجتماعی باشد، اما متاسفانه، به نظر من، این موسیقی که فراوری می گردد، نه فرهنگ ساز و اخلاق مدار است و نه به لحاظ آکادمیک چیزی را به موسیقی داشته مان، اضافه می نماید.

خواننده های پاپ از مخاطبان بیشتر شده اند!

خشایار اعتمادی می گوید که شاید تعداد خواننده هایی که در سال های قبل وارد موسیقی پاپ شدند، از مخاطبان موسیقی پاپ بیشتر شده باشد. او درباره این موضوع این طور شرح می دهد: در میان این خواننده ها، اعتقاد دارم که صدای دو سه نفر قابلیت هایی دارد و اگر موزیک خوب برایشان ساخته گردد و شعرهای خوبی را انتخاب نمایند، می توانند خیلی پیروز تر باشند؛ اما فقط یک رویکرد و ریتمیک شش و هشت را که طربناک است، انتخاب می نمایند. البته این طبیعی است، چون اصولاً هنر جاذبه معکوس دارد؛ در جامعه ای که همه شادمان هستند، موسیقی های محتوامحور انتخاب می گردد و در جامعه ای که به خاطر چالش های مالی، آن انرژی اجتماعی مقداری دچار فرسایش شده است، مردم سعی می نمایند کمبود خودشان را با موسیقی های شادتر و بی محتواتر، یا با فیلم های طنزآلود ولو این که بی محتوا باشد، جبران نمایند. می بینید این اتفاق از سال 95 دارد می افتد، موزیک ها به موزیک های شاد بی محتوا تبدیل شده، در فیلم ها باید حتما یک رفتار نه چندان مؤدبانه طنز باشد که بگیرد. این که می گویم کلیت نیست و کارهایی هم هستند که کارهای خوبی هستند، ولی کارهای خوش ساخت هنری نسبت به تعداد هنرمندان و ذائقه های مختلف اجتماعی بسیار کم تعدادند.

خشایار اعتمادی بر این عقیده است که فضای موجود در موسیقی از اواسط دهه هشتاد، قابل حدس بوده است. او می گوید: از اواسط دهه هشتاد، من هشدار می دادم که موسیقی به سمت فضای ساده انگاری و محتوا هم به سمت لمپنی حرکت می نماید. وقتی این ها خوراک گوش جامعه گردد، سطح شنیداری مردم و فرهنگ و هوشمندی جامعه هم پایین می آید. در این حالت، وقتی مردم با کار سنگین به لحاظ ساختار روبرو شوند، فوری رد می نمایند و آن را گوش نمی نمایند. مثل این می ماند که جامعه را برای جنس مبتذل آماده و بعد آن را به آن ها قالب می نمایند. در حوزه های دیگر هم این رخ داده است، مثلا مردم را با ماشین های ضعیف آشنا می نمایند و کم کم همان را به خوردشان می دهند! با این حال، همان طور که گفتم، من فکر می کنم که بعد از خاتمه کرونا، این شرایط تغییر کند و از فضای لمپنی در محتوا فاصله بگیریم.

موسیقی پاپ فعلی، کارنامه خوبی ندارد

این خواننده پرتجربه موسیقی پاپ، درباره مسیری که در موسیقی طی نموده است، صحبت هایی دارد و می گوید: از حضورم در موسیقی پشیمان نیستم، به خاطر این که از کارهایی که کردم راضی ام. بیش از 150 اجرا دارم و در جشنواره های مختلف داخلی و بین المللی شرکت کردم؛ بنابراین از کاری که برای خودم کردم، نه تنها پشیمان نیستم، بلکه بسیار شادمانم؛ چون خاطرات بسیار خوبی برای خودم درست کردم. اگر بخواهید از لحاظ جریان محوری به این قضیه نگاه کنید، بعد از این که اولین مجوز اجرا و فراوری آلبوم پاپ را در کشور گرفتم و حتی یک دهه بعد، آثار خوبی فراوری می شد. ما جریانی را راه انداختیم که خوب پیش رفت؛ اما متاسفانه الان جَو را به سمتی برده اند که دل آدم برای موسیقی پاپ می سوزد. در حقیقت از کارنامه خودم در موسیقی راضی ام و از کارنامه موسیقی پاپ نه.