آیا Dragon Age: The Veilguard فروش کمی داشت یا با انتظارات بیش از حد روبرو شد؟
به گزارش فروش برتر، همیشه در طول تاریخ بازی های ویدیویی زیادی با جاه طلبی های فراوان عرضه شده اند که یا شکست خورده اند و یا نتوانسته اند تا انتظارات کمپانی سازنده را به طور کامل برآورده نمایند. آخرین قربانی این صنعت، بازی دراگون ایج: ویلگارد (Dragon Age: The Veilguard) است که همان طور که انتظار می رفت، یکی از موضوعات اصلی گزارش مالی سه ماهه سوم سال مالی جاری شرکت الکترونیک آرتز (Electronic Arts) بود.
طبق گزارش الکترونیک آرتز، این بازی در دو ماه اول پس از انتشار، 1.5 میلیون بازیکن جذب نموده است که با توجه به بودجه بازی، این تعداد نصف میزانی است که مدیران شرکت انتظار داشتند یا شاید بهتر است بگوییم به آن احتیاج داشتند. علاوه بر اینکه این بازی برای خرید مستقیم در دسترس بود، به وسیله اشتراک ماهانه 16.99 دلاری EA Play Pro نیز قابل دریافت بود و این 1.5 میلیون نفر شامل آن دسته از بازیکنانی که به وسیله سرویس گفته شده بازی را تجربه کردند نیز می شدند، بنابراین تعداد دقیق نسخه های فروخته شده معین نیست. اندرو ویلسون (Andrew Wilson)، رئیس الکترونیک آرتز گفت:
برای اینکه بازی ها بتوانند از مخاطبان اصلی خود فراتر بروند، باید مستقیماً با خواسته های در حال تغییر بازیکنان ارتباط برقرار نمایند، بازیکنانی که به طور روزافزونی در پی ویژگی های دنیا مشترک و تعامل عمیق تر در کنار روایت های باکیفیت در این دسته بندی محبوب هستند. دراگون ایج آغاز خوبی داشت و به وسیله منتقدان و کسانی که بازی کردند، نقدهای مثبت دریافت کرد، با این حال این بازی نتوانست با مخاطبان گسترده تری در این بازار بسیار رقابتی ارتباط برقرار کند.
بسیاری به بخش ویژگی های دنیا مشترک در این نقل قول اشاره نموده اند با این ایده که ویلسون عدم پیروزیت ویلگارد در دستیابی به اهداف فروش را به نبود عناصر لایو سرویس نسبت داده است. مطمئناً ویژگی های دنیا مشترک در ویلگارد جایی نداشت، اما ویلسون بعلاوه گفت که ویلگارد نتوانسته با مخاطبان گسترده تری ارتباط برقرار کند.
هیچ کس نمی تواند انکار کند که سال 2024 سال بزرگی برای بازی های نقش آفرینی بود و تمام این بازی ها ظاهرا این بدشانسی را داشتند که پس از پیروزیت غیرمنتظره ای که بالدورز گیت 3 (Baldurs Gate 3) بدست آورد، منتشر شدند. این بازی پس از ورود به حالت دسترسی زودهنگام در سال 2020، 2.5 میلیون نسخه فروخت و از زمان انتشار کامل در سال 2023 تا به امروز، 15 میلیون نسخه فروخته و همچنان در میان 20 بازی پربازدید استیم قرار گرفته است. در نتیجه اندرو ویلسون کاملاً حق دارد که بگوید بازار بازی های نقش آفرینی بسیار رقابتی است. این شرایط برای توسعه دهندگان دراگون ایج: ویلگارد یک چالش بسیار سخت بوده است.
روند توسعه 10 ساله
اما تیم ویلگارد قبل از اینکه بازی به بازار عرضه گردد، سال ها در حال مبارزه با چالش های مختلف بود. این بازی چندین بار بازطراحی شد، چندین خروجی پرسر و صدا از تیم خود داشت و در طول 10 سال توسعه اش با اخراج کارکنان مختلفی روبرو شد. فقط همین مورد که این بازی یک دهه طول کشید تا ساخته گردد، به احتمال زیاد باعث شد که هزینه های آن بسیار بیشتر از دیگر بازی های نقش آفرینی باشد که در سال 2024 برای جلب توجه بازیکنان رقابت می کردند. به نقل از جیسون شرایر (Jason Schreier)، گزارشگر بلومبرگ، برای درک اینکه چرا بودجه بازی های ویدیویی به این سرعت افزایش یافته است، باید بدانید که این پول در واقع به کجا می رود. اگر 300 کارمند دارید و برای هرکدام حدود 20000 دلار در ماه حقوق پرداخت می کنید، شما سالانه 72 میلیون دلار خرج می کنید.
البته ما حقوق دقیق تمام کارکنانی که در طول توسعه ویلگارد آمدند و رفتند را نمی دانیم، اما به نظر می رسد که می توان گفت بودجه این بازی در طول فرآیند طولانی و پرتلاطم فراوری آن به شدت افزایش یافته است. برای مقایسه بازی متافور: ری فانتزیو (Metaphor: ReFantazio) نیز چرخه توسعه طولانی مشابهی داشت و اولین بار در سال 2016 معرفی گردید. در اکتبر گذشته، ناشر این بازی، یعنی شرکت سگا (Sega) گفت که این بازی 1 میلیون نسخه فروش داشته است. اعدادی که خیلی از ویلگارد دور نیست، با این تفاوت که آن را یک شکست در نظر نگرفتند!
بگذارید به مثال دیگری بپردازیم: فروش بازی فاینال فانتزی 7 ریبرث (Final Fantasy 7 Rebirth) که مدیران ارشد اسکوئر انیکس (Square Enix) درباره آن بسیار کم صحبت نموده اند. این بازی یک دنباله است، بنابراین ممکن است مقایسه آن با ویلگارد کاملاً منصفانه نباشد، اما در سال 2024منتشر شده است و قطعاً در رقابت برای جذب توجه بازیکنان در کنار دیگر بازی های نقش آفرینی بوده است. ریبرث یک چرخه توسعه چهار ساله داشت و پس از تخمین های اولیه که فروش آن را 2 میلیون نسخه اعلام نموده بودند، به طور گسترده ای به عنوان یک بازی که عملکرد ضعیفی داشت، توصیف شد. البته نسخه کامپیوتر بازی اخیرا منتشر شده و به نظر می رسد در آنجا عملکرد خوبی دارد، اما ما فقط در خصوص آمار اولیه فروش روی پلی استیشن 5 صحبت می کنیم.
بازی نقش آفرینی دیگری از سال 2024، دراگونز داگما 2 (Dragons Dogma 2) است که توسعه آن پنج سال طول کشید. این بازی یک پیروزیت بزرگ برای کپ کام (Capcom) محسوب می گردد و در 11 روز اول پس از انتشار، 2.5 میلیون نسخه فروش داشت. این بازی نهایتاً در اکتبر 2024 به رکورد 3.3 میلیون نسخه رسید، اما براساس معیارها و انتظاراتی که الکترونیک آرتز در گزارش مالی خود مطرح نموده بود، اعداد اولیه اهمیت زیادی دارند.
بازی Like a Dragon: Infinite Wealth نیز سه سال در دست توسعه بود و طبق یک بیانیه خبری که با افتخار آن را پرفروش ترین بازی در تاریخ این سری توصیف نموده بود، در هفته اول 1 میلیون نسخه فروخت. پس چرا ویلگارد باید در مقایسه به عنوان یک شکست در نظر گرفته گردد؟ از نظر تعداد بازیکنان، به عنوان نزدیک ترین چیز به تعداد نسخه های فروخته شده، به نظر می رسد که در همان محدوده ای باشد که از سایر بازی های نقش آفرینی که در همان بازه زمانی و با قیمت 69.99 دلار عرضه شده اند، انتظار می رود. مقایسه با متافور نیز به ویژه با توجه به چرخه توسعه هشت ساله آن جالب است. هرچند ما نمی توانیم جزئیات مربوط به هزینه های حقوق و دستمزد آن توسعه دهندگان را بدانیم، اما می دانیم که متافور حتی نتوانسته به میزان ویلگارد بازیکن جذب کند و حتی یک خبر از سال 2024 وجود دارد که در آن گفته شده این استودیو دستمزد کارمندان خود را افزایش داده است.
مقایسه با نسخه های قبلی مجموعه
سری دراگون ایج در گذشته به میزان ای پیروز بوده که انتظارات بالایی برای ویلگارد ایجاد نموده است. بازی Dragon Age: Inquisition در سال 2014 در یک بازار کاملاً متفاوت از بازی های ویدیویی با هزینه های متفاوت عرضه شد. این بازی بعلاوه به پرفروش ترین بازی تاریخ بایوور (BioWare) تبدیل شد و در نهایت به رکورد 12 میلیون نسخه رسید که یک پیروزیت بزرگ بود. الکترونیک آرتز هرگز آمار اولیه فروش این بازی را منتشر نکرد و تنها آن را به عنوان یک پیروزیت توصیف کرد. اگر به گذشته ای دورتر برویم، دراگون ایج 2 در دو ماه اول پس از انتشار 2 میلیون نسخه فروخت.
همه این ها به این معناست که اندرو ویلسون (Andrew Wilson)، مدیر عامل الکترونیک آرتز و سایر مدیران این شرکت انتظار نداشتند که Dragon Age: The Veilguard تنها در حد میانگین فروش دیگر آثار رقیب بفروشد. آن ها انتظار داشتند که این بازی یک پیروزیت بزرگ باشد و بلکه بودجه آن را نیز براساس همین پیش بینی ها تنظیم نموده بودند. با اینکه کل سال با انتشار دیگر بازی های نقش آفرینی که به ویلگارد منتهی شد، نشان می داد که چنین انتظاری غیرمحتمل است، این انتظارات تغییر نکرد و سپس، به شکلی قابل پیش بینی، این بازی نتوانست این انتظارات را برآورده کند.
بنابراین، با اینکه ویلگارد با توجه به زمان انتشار خود عملکرد خوبی داشت، اما بایوور هنوز هم پس از انتشار با تغییرات ساختاری و تعدیل نیرو روبرو شده و گفته می گردد تیم آن اکنون تنها 100 نفر است. بنابراین ویلگارد نباید تنها پیروز می شد، بلکه باید یک پیروزیت بزرگ می بود و از سوی دیگر باید در سالی که چندین بازی نقش آفرینی فوق العاده دیگر قبل از آن منتشر شده بود، به این پیروزیت می رسید و در نهایت باید این کار را پس از تجربه یکی از بدترین چرخه های توسعه ی بازی در سال های اخیر انجام می داد!
در خاتمه شاید بازی نتوانست با مخاطبان کافی در این بازار بسیار رقابتی ارتباط برقرار کند، اما به نظر می رسد که انتظارات بسیار زیاد و رقابتی نیز یک عامل غیرقابل انکار بودند.
خواندنی ها
تمام نکاتی که باید پیش از تجربه Dragon Age: The Veilguard بدانید
منبع: Polygon
منبع: دیجیکالا مگ